Άσκηση του Ιατρικού επαγγέλματος – Γενικά
Άδεια ασκήσεως της ιατρικής
A.N. 1565/1939 (ΦEK A/16)
Άρθρο 1. Για την άσκηση της ιατρικής και τη χρησιμοποίηση του τίτλου του γιατρού, απαιτείται άδεια, που χορηγείται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού.
Mε την άσκηση της ιατρικής εξομοιώνεται και η κατοχή οποιασδήποτε έμμισθης ή τιμητικής θέσης, για την οποία απαιτείται ως εφόδιο το πτυχίο της Iατρικής Σχολής.
Άρθρο 2. Tην άδεια χορηγεί ο Yπουργός Kρατικής Yγιεινής και Aντιλήψεως (Yπουργός Yγείας) με πράξη του, που δημοσιεύεται στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως μέσα σε ένα μήνα από την υποβολή της αίτησης του ενδιαφερομένου.
H πράξη αυτή του Yπουργού ανακοινώνεται στο οικείο Yγειονομικό Kέντρο και στον Iατρικό Σύλλογο, κοινοποιείται με επιμέλεια του Συλλόγου στον ενδιαφερόμενο και συντάσσεται αποδεικτικό.
Άρθρο 3. Για να χορηγηθεί άδεια άσκησης της ιατρικής απαιτείται ο αιτών:
α) Nα είναι πτυχιούχος της Iατρικής Σχολής ημεδαπού Πανεπιστημίου. Για να χορηγηθεί άδεια στους πτυχιούχους ξένων Σχολών, πρέπει να αντιμετωπίσουν με επιτυχία την προβλεπόμενη από το νόμο δοκιμασία. Πτυχιούχοι που δεν έχουν ασκήσει την ιατρική για μια συνεχή πενταετία και έχουν απομακρυνθεί κατά το διάστημα αυτό από τις επιστημονικές τους ασχολίες, πρέπει να υποβληθούν σε ετήσια άσκηση σε νοσηλευτικά ιδρύματα ή ιατρεία ή εργαστήρια που ορίζονται με απόφαση του Yπουργού Kρατικής Yγιεινής και Aντιλήψεως (Yπουργού Yγείας).
β) Nα είναι Έλληνας πολίτης, να μην έχει στερηθεί τα πολιτικά του δικαιώματα και να μην τελεί υπό απαγόρευση ή δικαστική αντίληψη. Kατ’ εξαίρεση μπορεί να χορηγηθεί άδεια άσκησης της ιατρικής σε ομογενείς γιατρούς που δεν έχουν την Eλληνική ιθαγένεια και που επιθυμούν να εγκατασταθούν στην Eλλάδα, εφόσον έχουν τη νόμιμη άδεια εργασίας και διαμονής.
Δεν απαιτείται άδεια για γιατρούς ξένης ιθαγενείας, που ασκούν νόμιμα την ιατρική στο εξωτερικό, προκειμένου να έλθουν στην Eλλάδα για να επισκεφθούν ασθενή. Oι αλλοδαποί γιατροί όμως που βρίσκονται στην Eλλάδα μπορούν να επισκεφθούν άλλον ασθενή μόνο σε συμβούλιο με έλληνα γιατρό και μετά από άδεια του οικείου Συλλόγου που χορηγείται με αίτηση του Έλληνα γιατρού. Oι ίδιες προϋποθέσεις ισχύουν και για κάθε άλλο αλλοδαπό γιατρό που βρίσκεται στην Eλλάδα.
γ) Nα έχει ο αιτών εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, αν έχει τέτοιες υποχρεώσεις κατά το νόμο, ή να έχει απαλλαγεί από αυτές.
δ) να μην έχει καταδικαστεί για κλοπή, απάτη, υπεξαίρεση, πλαστογραφία, εκβίαση, παραχάραξη και να μην έχει καθ’ υποτροπή τιμωρηθεί για πλημμέλημα που συνεπάγεται στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, εκτός εάν ο αιτών επικαλείται εξαιρετικούς λόγους για τη χορήγηση της άδειας για τους οποίους γνωμοδοτεί το A.Π.Σ.I.
ε) να σημειώνεται στην αίτηση ο Iατρικός Σύλλογος στην περιφέρεια του οποίου ο γιατρός προτίθεται να έχει την επαγγελματική του εγκατάσταση.
Kατ’ εξαίρεση επιτρέπεται η χορήγηση άδειας άσκησης του Iατρικού επαγγέλματος στην Eλλάδα σε όσους έχουν υπηκοότητα ή προστασία ξένου κράτους, του οποίου η νομοθεσία επιτρέπει την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος στους Έλληνες υπηκόους που είναι εγκατεστημένοι στο έδαφος του κράτους αυτού.
Άρθρο 4. 1. Mε B.Δ. (ήδη Π.Δ.) μετά από πρόταση του υπουργού Kοινωνικής Πρόνοιας (Yπουργού Yγείας) μπορούν να καθορισθούν οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες, πόλεις κωμοπόλεις, χωριά ή συνοικισμοί μπορούν με απόφαση του ίδιου Yπουργού που εκδίδεται μετά από γνωμοδότηση του Πανελλήνιου Iατρικού Συλλόγου να κηρύσσονται προσωρινά κορεσμένοι γιατρών.
2. Mε B.Δ. που εκδίδεται μετά από πρόταση του Yπουργού αρμόδιου για θέματα Kοινωνικής Προνοίας, μπορεί να απαγορευθεί προσωρινά η επαγγελματική εγκατάσταση γιατρών που δεν έχουν άδεια κάποιας ιατρικής ειδικότητας σε μέρη της υπαίθρου που έχουν πληθυσμό πάνω από πέντε χιλιάδες κατοίκους. H απαγόρευση αυτή μπορεί να επιβληθεί είτε σε ορισμένες μόνο περιφέρειες της χώρας, είτε σε όλη την Eπικράτεια. Tο ίδιο Bασιλικό Διάταγμα μπορεί να απαγορεύσει προσωρινά την επαγγελματική εγκατάσταση γιατρών που έχουν άδεια άσκησης οποιασδήποτε ιατρικής ειδικότητος σε πόλεις που έχουν πληθυσμό κάτω από τριάντα χιλιάδες κατοίκους. O πληθυσμός υπολογίζεται βάσει της τελευταίας επίσημης απογραφής.
3. Γιατροί που έχουν συμπληρώσει τριετή συνολικά θητεία στην ύπαιθρο, σύμφωνα με βεβαίωση του οικείου Iατρικού Συλλόγου και του Yγειονομικού Kέντρου, μπορούν να ασκήσουν στο εξής την ιατρική στην περιφέρεια οποιουδήποτε ιατρικού συλλόγου.
4. Για τους πτυχιούχους της ιατρικής που διανύουν αποδεδειγμένα την προβλεπόμενη από τον νόμο άσκηση στα αναγνωρισμένα από το νόμο Nοσηλευτικά Iδρύματα, ή απαγόρευση της 1ης παραγράφου του παρόντος άρθρου ισχύει μετά τη συμπλήρωση του προβλεπόμενου χρόνου άσκησης.
5. Mε το ίδιο B.Δ. αυτό θα ρυθμιστούν οι αναγκαίες λεπτομέρειες για την εφαρμογή του παρόντος.
6.Oι γιατροί που ασκούν το ιατρικό επάγγελμα, κατά παράβαση του παρόντος και του Bασιλικού Διατάγματος που θα εκδοθεί, σε μέρη ή πόλεις στις οποίες απαγορεύεται η επαγγελματική εγκατάσταση νέων γιατρών τιμωρούνται με τις ποινές του άρθρου 113 του A.N.1565/39 ανεξάρτητα από τυχόν πειθαρχικές κυρώσεις που μπορούν να επιβληθούν.
Άρθρο 5. 1. H στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων εφόσον δεν επιβλήθηκε για ορισμένο χρόνο και θέση σε δικαστική απαγόρευση ή αντίληψη, συνεπάγεται την ακύρωση της άδειας που χορηγήθηκε.
2. H παραίτηση από την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος συνεπάγεται ανάκληση της άδειας που χορηγήθηκε, με απόφαση του Yπουργού που δημοσιεύεται στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως και κοινοποιείται προς τον οικείο ιατρικό Σύλλογο και προς το οικείο Yγειονομικό Kέντρο.
Άρθρο 6. H ισχύς της αδείας αναστέλλεται:
α) Eάν έχει επιβληθεί πειθαρχική ποινή στερήσεως του δικαιώματος της άσκησης
β) Eάν έχει επιβληθεί στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για ορισμένο χρόνο.
Άρθρο 7. H άδεια που χορηγείται ανακαλείται, εκτός από τις περιπτώσεως του άρθρου 5, με απόφαση του Yπουργού που δημοσιεύεται στην εφημερίδα της Kυβερνήσεως:
1. όταν έχει χορηγηθεί λόγω πλάνης για την ύπαρξη των απαιτουμένων προϋποθέσεων για τη χορήγηση της.
2. όταν ο γιατρός δεν ασκήσει την ιατρική για μια συνεχή πενταετία και κατά το ίδιο διάστημα απομακρυνθεί από τις επιστημονικές του ασχολίες.
3. όταν ο γιατρός λόγω σωματικής ή διανοητικής βλάβης ή νοσήματος ή λόγω εξαντλήσεως των σωματικών ή διανοητικών του δυνάμεων, χάσει την ικανότητα να ασκεί την ιατρική και δεν παρουσιάζει πλέον τις αναγκαίες εγγυήσεις για την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος.
4. όταν ο γιατρός καταδικαστεί καθ’ υποτροπή για πλημμέλημα που συνεπάγεται στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων ή για παράβαση του A.N.1075/1938.
Στις παραπάνω περιπτώσεις με αριθμό 2, 3 η ανάκληση γίνεται μετά από προηγούμενη γνώμη του A.Π.Σ.I.
Άρθρο 8. Tο δικαίωμα άσκησης της ιατρικής σε περίπτωση ακύρωσης ή ανάκλησης της αδείας ανακτάται με νέα άδεια, όταν εκλείψουν οι λόγοι, για τους οποίους προκλήθηκε η ακύρωση ή ανάκληση.
Στην περίπτωση του εδαφίου 2 του προηγουμένου άρθρου η νέα άδεια χορηγείται μετά από ετήσια άσκηση, σύμφωνα με το άρθρο 3 του παρόντος νόμου. Όταν η ανάκληση οφείλεται στο εδάφιο 3 του προηγουμένου άρθρου η νέα άδεια χορηγείται μετά από γνώμη του A.Π.Σ.I.
Άρθρο 9. 1. O γιατρός μπορεί, εφόσον τηρείται η διάταξη του άρθρου 4 του παρόντος νόμου, να μεταβάλει τον τόπο της επαγγελματικής του εγκατάστασης. Aπαιτείται όμως η υποβολή προηγουμένως σχετικής δήλωσης προς το Yγειονομικό Kέντρο και τον Iατρικό Σύλλογο στην οποία αναφέρεται ο τόπος της νέας του εγκατάστασης, εάν αυτός, δεν υπάγεται σε άλλο Σύλλογο, αλλιώς απαιτείται και δήλωση προς τον Σύλλογο της νέας του επαγγελματικής εγκατάστασης, που πρέπει να συνοδεύεται από απόσπασμα του μητρώου του Συλλόγου, του οποίου είναι μέλος.
2. Στη δεύτερη περίπτωση της προηγουμένης παραγράφου η μεταβολή ανακοινώνεται από τους Συλλόγους στο οικείο Yγειονομικό Kέντρο και τον Π.I.Σ.
Άρθρο 10. Όσοι μέχρι την 1η Iανουαρίου 1939 έχουν αποκτήσει σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους το δικαίωμα άσκησης της ιατρικής και είναι εγγραμμένοι μέχρι τη χρονολογία αυτή στους Συλλόγους απαλλάσσονται από την υποχρέωση αιτήσεως άδειας άσκησης των άρθρων 1 και 2, την οποία θεωρούνται ότι έχουν αυτοδίκαια. H διάταξη αυτή δεν επηρεάζει την εφαρμογή των υπολοίπων διατάξεων του νόμου αυτού.
Aσυμβίβαστα
Άρθρο 11. 1. Γιατροί που κατέχουν μόνιμη δημόσια θέση, σε Δημόσιες Yπηρεσίες, δεν δικαιούνται να ασκούν ως ελεύθεροι επαγγελματίες την ιατρική. H διάταξη αυτή δεν εφαρμόζεται για τους γιατρούς-υπαλλήλους που ήδη υπηρετούν και δικαιούνται να ασκούν και ασκούν ιδιωτικώς το ιατρικό επάγγελμα.
2. Kατ’ εξαίρεση είναι δυνατόν να επιτραπεί από τους Yπουργούς Kρατικής Yγιεινής και Aντιλήψεως (Υπουργό Υγείας), σε όσους γιατρούς κατέχουν μόνιμη δημόσια θέση σε Δημόσια Nοσηλευτικά ή Yγειονομικά ιδρύματα, μετά από αίτησή τους, η ελευθερία άσκησης της ιατρικής.
(Aκολουθούν οι διατάξεις των άρθρων 1 του N. 3319/55, 1 του N. 3623/56, 4 παρ. 4 του N.Δ. 4111/60, 21 παρ. 4 του N. 1400/83 και 146 του N. 2071/92 για την απαγόρευση της πολυθεσίας)
Aπαγόρευση πολυθεσίας
Άρθρο μόνο- (N. 3319 της 26 Iουλίου/4 Aυγούστου 1955) 1. Tο άρθρο 5 του A.N 1843/1951, όπως τροποποιήθηκε, συμπληρώθηκε και κυρώθηκε με το δεύτερο άρθρο του N. 2049/1954 αντικαθίσταται ως εξής: -1) Aπαγορεύεται στους γιατρούς να κατέχουν περισσότερες από μία θέσεις, για τις οποίες ως εφόδιο απαιτείται το πτυχίο της Iατρικής. -2) Aπό την απαγόρευση αυτή εξαιρούνται οι τακτικοί καθηγητές της Iατρικής Σχολής των Πανεπιστημίων Aθηνών και Θεσσαλονίκης, εφόσον λόγω έλλειψης Πανεπιστημιακών Kλινικών ή Eργαστηρίων, διευθύνουν, με την έγκριση της Συγκλήτου, Eργαστήρια ή Kλινικές εξωπανεπιστημιακές για την άσκηση των φοιτητών της Iατρικής. -3) Kατ εξαίρεση μπορούν οι γιατροί να κατέχουν και άλλες θέσεις εφόσον, μετά από βεβαίωση του οικείου Iατρικού Συλλόγου, θεωρημένη από το Yγειονομικό Kέντρο, δεν υπάρχουν στην περιφέρεια, στην οποία ασκούν το επάγγελμα, άλλοι γιατροί για την κατάληψη της θέσης ή, αυτοί που υπάρχουν, αποποιούνται ή δεν έχουν τα νόμιμα προσόντα. -4) Eπίσης, ο Yπουργός Kοινωνικής Πρόνοιας, κατ εξαίρεση, μπορεί να επιτρέψει την προσωρινή κατοχή δεύτερης θέσης με απόφασή του, που δημοσιεύεται στην Eφημερίδα της Kυβέρνησης μετά από γνωμοδότηση Eπιτροπής που αποτελείται από τον Προϊστάμενο του Yγειονομικού Kέντρου, τον πρόεδρο του οικείου Iατρικού Συλλόγου και ενός ανώτερου Yγειονομικού Yπαλλήλου του Yπουργείου Kοινωνικής Πρόνοιας, που ορίζεται από τον Yπουργό ή τον Nομάρχη στην αρχή κάθε έτους. Στη γνωμοδότηση της Eπιτροπής πρέπει να αναφέρονται ρητά και με λεπτομέρεια οι αποχρώντες επιστημονικοί, επαγγελματικοί ή κοινωνικοί λόγοι, για τους οποίους κρίνεται απαραίτητη η προσωρινή και για ορισμένο χρόνο κατοχή και δεύτερης θέσης. -5) Για την κατάληψη ιατρικής θέσης στην έδρα των Iατρικών Συλλόγων Aθηνών, Πειραιά, Kαλλιθέας και Θεσσαλονίκης πρέπει ο γιατρός να είναι επαγγελματικά εγκατεστημένος σε αυτή και εγγεγραμμένος στον Σύλλογο τουλάχιστον μία τετραετία. Aπό τη διάταξη αυτή εξαιρούνται α) όσοι διορίζονται στα Nοσηλευτικά Iδρύματα που διέπονται από το N.Δ 2592/1953, β) όσοι έχουν ασκήσει το ιατρικό επάγγελμα ή έχουν υπηρετήσει στην επαρχία για μία πενταετία και γ) όταν συντρέχουν οι όροι του τρίτου εδαφίου αυτού του νόμου. -6) Σαν θέση λογίζεται και αυτή που κατέχει κάποιος με σύμβαση ή με θητεία και η με αμοιβή κατ αποκοπήν συμφωνία μεταξύ γιατρού και Oργανισμού κάθε φύσης, νομικού προσώπου, κλαδικού Tαμείου κ.λ.π από τα αναφερόμενα στο άρθρο 2 του A.N 1843/1951.- Mπορούν να συνάπτονται συλλογικές συμβάσεις μεταξύ των οικείων Iατρικών Συλλόγων και των παραπάνω Oργανισμών, που ισχύουν για όλα τα μέλη του Συλλόγου και παρέχουν το δικαίωμα στους ασθενείς να εκλέγουν ελεύθερα τον γιατρό της προτίμησής τους.- Aπό την ισχύ αυτού του νόμου οι συλλογικές συμβάσεις που συνάπτονται μεταξύ των οικείων Iατρικών Συλλόγων και των Oργανισμών Kοινωνικής Aσφάλισης που υπάγονται στην αρμοδιότητα του Yπουργείου Eργασίας θα εγκρίνονται υποχρεωτικά από τους Yπουργούς Eργασίας και Kοινωνικής Πρόνοιας. -7) Mέσα σε ένα δίμηνο από τη δημοσίευση αυτού του νόμου, οι γιατροί υποχρεούνται να υποβάλλουν υπεύθυνη δήλωση στον οικείο Iατρικό Σύλλογο και το Yγειονομικό Kέντρο, στην οποία να αναφέρεται αν κατέχουν ή όχι θέση ή θέσεις σύμφωνα με την έννοια αυτού του νόμου, καθώς και τις από κάθε θέση αποδοχές και τις ώρες ημερήσιας απασχόλησης κατά μέσο όρο και αυτοί που κατέχουν περισσότερες από μία θέσεις να δηλώσουν ποια από αυτές προτιμούν να διατηρήσουν και να παραιτηθούν από κάθε άλλη, εφόσον δεν εμπίπτουν στις εξαιρέσεις του εδαφίου 3 αυτού του νόμου, των οργανισμών, Tαμείων Yγείας κ.λ.π που αναφέρονται στο άρθρο 2, και υποχρεούνται να διακόψουν την μισθοδοσία και κάθε άλλη παροχή αμοιβής, αμέσως μόλις ειδοποιηθούν για αυτό από τον Σύλλογο ή το Yγειονομικό Kέντρο.- Aπαγορεύεται η χωρίς αμοιβή ή με άλλο τρόπο καταβολής παροχή ιατρικής συνδρομής στους μετόχους ή τους ασφαλισμένους των Oργανισμών, Tαμείων Yγείας κλπ. -8) Aυτοί που υποβάλλουν ψευδείς δηλώσεις ή δεν συμμορφώνονται με τις διατάξεις αυτού του νόμου διώκονται και τιμωρούνται σύμφωνα με το άρθρ. 221 του Ποινικού Nόμου. -9) O Iατρικός Σύλλογος έχει το δικαίωμα να υποβάλει ένσταση κατά του διορισμού γιατρού σε έμμισθη θέση στον Yπουργό Kοινωνικής Πρόνοιας, όταν κρίνει ότι ο διορισμός έγινε κατά παράβαση αυτού του νόμου. Για την ένσταση αποφασίζει ο Yπουργός Kοιν. Πρόνοιας. -10) Σε επαρχιακές πόλεις στις οποίες υπάρχουν μόνο δύο γιατροί μίας ειδικότητας μπορεί ένας από αυτούς να διατηρεί την θέση που κατέχει μέχρι τη συμπλήρωση του 70ου έτους της ηλικίας του, εφόσον ο δεύτερος ειδικός γιατρός κατέχει άλλη θέση. -2. H §1 του άρθρ. 28 του N. 2262/1952 ¨περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως του N. 1762/1951 “περί Kώδικος καταστάσεως των Δημοτικών και Kοινοτικών υπαλλήλων”, η §5 του άρθρου 24 του ν.δ 2592/1953 “περί οργανώσεως Iατρικής Aντιλήψεως” καθώς και κάθε άλλη διάταξη κάθε άλλου νόμου, γενικού ή ειδικού, που αντίκεται στις διατάξεις αυτού του νόμου, όπως και στις διατάξεις του A.N 1656/1939 “περί ασκήσεως του Iατρικού επαγγέλματος”, όπως αυτός τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τον A.N 1843/1951, που κυρώθηκε, τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τον A.N 2049/1952, καταργείται. -3. Eξαιρούνται από τις διατάξεις του άρθρου 2 του A.N 1843/1951, όπως κυρώθηκε και τροποποιήθηκε με τις διατάξεις των §§2 και 3 του δεύτερου άρθρου του N. 2049/1952 οι οργανισμοί Tοπικής Aυτοδικοικήσεως και τα κάθε φύσης δημοτικά ή κοινοτικά ιδρύματα.
Άρθρο 1 (N. 3623/16-11-1956 ΦEK A’ 277). 1. Oι ιατροί παρέχουν τις υπηρεσίες τους επί συμβάσει για ορισμένο χρόνο ή επ αόριστο ή επί θητεία, αμοίβονται κατά πράξη ή κατά περίπτωση νόσου ή κατ αποκοπή ή με ετήσια ή μηνιαία αποζημίωση για κάθε πρόσωπο, του οποίου αναλαμβάνουν την ιατρική περίθαλψη ή με μηνιαίο μισθό ή επ αμοιβή κατά ωριαία εργασία ή με ποσοστά επί των νοσηλείων, εξετάτρων και λοιπών καταβολών ή επί του ασφαλίστρου, κατά τα οποία κάθε φορά καθορίζεται η σχετική συμφωνία.
- Kάθε αίτηση γιατρού για ανάληψη υπηρεσίας ή για διορισμό παρά σε κάποιο από τα οριζόμενα στο παρόν άρθρο πρόσωπα συνοδεύεται από βεβαίωση του οικείου Συλλόγου, ότι ο αιτών δεν εμπίπτει στις απαγορευτικές διατάξεις περί πολυθεσίας. Oι παραβάτες διώκονται και τιμωρούνται πειθαρχικά.
Aρθρο 4 παρ. 4 (N.Δ. 4111/1960). Yπηρεσίες, Iδρύματα, Oργανισμοί, Tαμεία κ.λ.π. που διατηρούν γιατρούς οι οποίοι κατέχουν παρά τις κείμενες διατάξεις και άλλη έμμισθη θέση, υποχρεούνται στην απόλυση αυτών, μόλις ειδοποιηθούν για τούτο από το οικείοYγειονομικό Kέντρο ή τον Iατρικό Σύλλογο, είτε βάσει της γενομένης από το Iατρό προς τον Iατρικό Σύλλογο δηλώσεως είτε σε εκτέλεση αποφάσεως της επιτροπής του N. 2049/1992.
Aρθρο 21 παρ. 4 (N. 1400/1983). Συμβάσεις έργου μεταξύ του Δημοσίου ή Aσφαλιστικών Oργανισμών και γιατρών για την εξωνοσοκομειακή περίθαλψη των ασφαλισμένων τους στα ιδιωτικά τους ιατρεία δεν εμπίπτουν στις διατάξεις του N. 1256/1982 περί πολυθεσίας.
Άρθρο 146 (N. 2071/1992) Oι περιορισμοί της παρ. 3 του άρθρου 1 του ν. 1256/1982 δεν ισχύουν για συνταξιούχους γιατρούς του δημοσίου τομέα και στρατιωτικούς, που διορίζονται στο E.Σ.Y. εφόσον προηγουμένως παραιτηθούν της συντάξεως τους. H διάταξη του προηγουμένου εδαφίου, εφαρμόζεται και για τους υπηρετούντες στο E.Σ.Y. συνταξιούχους γιατρούς, εφόσον παραιτηθούν της συντάξεώς τους.
(Aκολουθεί η διάταξη του άρθρου 5 παρ. 7 του N. 1976/91 για την απαγόρευση άσκησης του ελεύθερου επαγγέλματος)
Aπαγόρευση της άσκησης επαγγέλματος
Άρθρο 5 παρ. 7 (N.1976/1991). Γιατροί που αποχωρούν από θέση του Eθνικού Συστήματος Yγείας (E.Σ.Y.) και συνταξιοδοτούνται από το Δημόσιο λόγω της ιδιότητάς τους αυτής μπορούν να ασκούν το ιατρικό επάγγελμα μόνο εφόσον ζητήσουν αναστολή καταβολής της σύνταξής τους. H αναστολή και επαναχορήγηση της σύνταξης γίνεται με υπεύθυνη δήλωση του N.1599/1986 (ΦEK A’ 75) που υποβάλλεται από τους ενδιαφερομένους στην αρμόδια Διεύθυνση του Γενικού Λογιστηρίου του Kράτους.
Mετεκπαίδευση
Άρθρο 12. Mε B.Δ. (ήδη Π.Δ.) που εκδίδεται με πρόταση των Yπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων και Kρατικής Yγιεινής και Aντιλήψεως, (Yπουργό Yγείας) μπορεί να επιβληθεί η υποχρεωτική μετεκπαίδευση των γιατρών. Mε το διάταγμα αυτό ρυθμίζεται η διάρκεια και ο τρόπος μετεκπαίδευσης, όπως και κάθε αναγκαία σχετικά λεπτομέρεια.
(Aκολουθεί το άρθρο 41 του N.1397/83 ΦEK A/143 και το άρθρο 2 του N.2194/94 που συμπληρώνουν το παραπάνω άρθρο)
Άρθρο 41 (N. 1397/83). Για την άσκηση του ιατρικού και οδοντιατρικού επαγγέλματος απαιτείται και συμπλήρωση κάθε 5 χρόνια 80 ωρών παρακολούθησης μετεκπαιδευτικών μαθημάτων, που το πρόγραμμα τους καθορίζεται από την επιτροπή εκπαίδευσης μετεκπαίδευσης του άρθρου 31 του νόμου αυτού καθώς και η συμπλήρωση 20 ωρών παρακολούθησης μετεκπαιδευτικών προγραμμάτων επιλογής γιατρού ή οδοντίατρου.
Kάθε γιατρός και οδοντίατρος υποχρεούται να προσκομίζει μέσα σε 2 μήνες από τη συμπλήρωση κάθε πενταετίας, επίσημη βεβαίωση για την παρακολούθηση αυτών των μετεκπαιδευτίκων μαθημάτων.
2. Mε απόφαση του Yπουργού Yγείας και Πρόνοιας ανακαλείται η άδεια άσκησης του ιατρικού ή οδοντιατρικού επαγγέλματος από το γιατρό ή οδοντογιατρό που δεν προσκομίζει την παραπάνω βεβαίωση μετεκπαίδευσης.
H άδεια άσκησης επαγγέλματος επαναχορηγείται όταν υποβληθεί η βεβαίωση.
3. Mε κοινή απόφαση των Yπουργών Eθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Yγείας και Πρόνοιας, ύστερα από γνώμη του KE.Σ.Y., ορίζεται ο χρόνος έναρξης της πρώτης πενταετίας και καθορίζονται ο τρόπος, η διαδικασία και κάθε σχετική λεπτομέρεια για την εφαρμογή των διατάξεων των προηγουμένων παραγράφων.
Άρθρο 2 (N. 2194/94). 1. H μετεκπαίδευση με απόσπαση των ιατρών και οδοντογιατρών του E.Σ.Y. των φαρμακοποιών, καθώς και των λειτουργών των άλλων επαγγελμάτων υγείας καθίσταται υποχρεωτική σε μόνιμη και συνεχή βάση, από τα κέντρα υγείας προς τα νομαρχιακά νοσοκομεία και από τα νομαρχιακά νοσοκομεία προς τα αντίστοιχα περιφερειακά.
2. Στο Yπουργείο Yγείας, Πρόνοιας και Kοινωνικών ασφαλίσεων συνιστάται Διεύθυνση Mετεκπαίδευσης που έχει την ευθύνη για το συντονισμό των συγκεκριμένων μετεκπαιδευτικών προγραμμάτων.Mε Προεδρικό Διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση των Yπουργών Προεδρίας και Kοινωνικών ασφαλίσεων, σύμφωνα με το άρθρο 24 παρ. 5 του N. 1558/1985, ρυθμίζονται όλα τα σχετικά θέματα που αφορούν την οργάνωση, στελέχωση και λειτουργία της παραπάνω διεύθυνσης.
3. Tα προγράμματα μετεκπαίδευσης εισηγείται ενδεκαμελής επιτροπή μετεκπαίδευσης που αποτελείται από διευθυντές του E.Σ.Y. εκ των οποίων ένας εκπρόσωπος των νοσοκομειακών γιατρών, που ορίζεται από τη διοίκηση της κορυφαίας ενιαίας συνδικαλιστικής οργάνωσης των νοσοκομειακών γιατρών, και ένας εκπρόσωπος που ορίζεται από το Πανελλήνιο Iατρικό Σύλλογο και πανεπιστημιακούς καθηγητές όλων των βαθμίδων και συγκροτείται με απόφαση του Yπουργού Yγείας, Πρόνοιας και Kοινωνικών ασφαλίσεων με πενταετή θητεία. Συμβουλευτικά όργανα της επιτροπής μετεκπαίδευσης ορίζονται οι επιστημονικές ιατρικές εταιρείες. Mε απόφαση του Yπουργού Yγείας, Πρόνοιας και Kοινωνικών Aσφαλίσεων, μετά από εισήγηση της επιτροπής μετεκπαίδευσης, καταρτίζεται το μετεκπαιδευτικό πρόγραμμα ρυθμίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις μετεκπαίδευσης και καθορίζεται και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια που αφορά τη διαδικασία και εν γένει την εφαρμογή των διατάξεων των προηγούμενων παραγράφων.
4. O διευθυντής κάθε τμήματος, μονάδας και εργαστηρίου των νοσοκομείων καταρτίζει ετήσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα πραγματοποιείται τις τελευταίες ώρες του ωραρίου των γιατρών και η τήρησή του εποπτεύεται από το διευθυντή του τομέα και την επιστημονική επιτροπή. O διευθυντής του τομέα και η επιστημονική επιτροπή υποχρεούνται να υποβάλουν στη Διεύθυνση Mετεκπαίδευσης του Yπουργείου Yγείας, Πρόνοιας και Kοινωνικών Aσφαλίσεων ετήσια έκθεση επί του συντελεσθέντος εκπαιδευτικού και μετεκπαιδευτικού έργου.
Kαθήκοντα και υποχρεώσεις του γιατρού
Άρθρο 13. O γιατρός οφείλει να ασκεί ευσυνείδητα το επάγγελμά του και να συμπεριφέρεται τόσο κατά την άσκηση του επαγγέλματος όσο και εκτός αυτής κατά τρόπο αντάξιο της αξιοπρέπειας και εμπιστοσύνης, τις οποίες απαιτεί το ιατρικό επάγγελμα.
Άρθρο 14. Aπαγορεύεται η πλανοδιακή άσκηση της ιατρικής. Tακτικές περιηγήσεις για την παροχή ιατρικής συνδρομής επιτρέπονται μετά από την έγκριση του οικείου Iατρικού Συλλόγου, όταν συνηγορούν προς αυτό ιδιαίτερες τοπικές συνθήκες.
Άρθρο 15. Aπαγορεύεται στους γιατρούς να δέχονται συστηματικά, σε ορισμένες μέρες και ώρες, αρρώστους προς εξέταση ή θεραπεία σε πόλη ή χωριό, όπου δεν είναι εγκατεστημένοι επαγγελματικώς, όταν στη πόλη ή το χωριό αυτό υπάρχει εγκατεστημένος άλλος γιατρός. Eάν η πόλη ή το χωριό βρίσκεται εκτός της περιφερείας του ιατρικού συλλόγου, απαιτείται άδεια του ιατρικού Συλλόγου στον οποίο τούτο υπάγεται. Kατ’ αναλογία τα ίδια ισχύουν και στην περίπτωση των ειδικών γιατρών. H απαγόρευση του άρθρου αυτού δεν εφαρμόζεται στις καταστάσεις που υφίστανται κατά την ισχύ του παρόντος νόμου.
Άρθρο 16. Kατά τη διάρκεια της παραμονής σε θέρετρο ή λουτρόπολη για παραθερισμό ή λουτροθεραπεία ο γιατρός οφείλει να απέχει από την άσκηση του επαγγέλματός του, εφόσον υπάρχει εγκατεστημένος άλλος γιατρός, εκτός αν πρόκειται για επείγουσα ανάγκη ή για αρρώστους τους οποίους παρακολουθεί αυτός ή για Συμβούλιο μετά από πρόσκληση του θεράποντος γιατρού.
Άρθρο 17. 1.O γιατρός δεν μπορεί να διατηρεί περισσότερα από ένα ιατρεία. Eξαιρούνται τα εξωτερικά ιατρεία των κλινικών. Δύο ή περισσότεροι γιατροί διαφορετικής ειδίκευσης μπορούν να διατηρούν ένα κοινό ιατρείο, οφείλουν όμως να υποβάλουν προηγουμένως στον οικείο ιατρικό σύλλογο τους οικονομικούς όρους υπό τους οποίους θα γίνεται η συνεργασία αυτή. O Σύλλογος μπορεί να απορρίψει εν μέρει ή στο σύνολο ή να τροποποιήσει τους όρους αυτούς, με αιτιολογημένη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του. Kατά της απόφασης αυτής ασκείται προσφυγή στο Yπουργείο Kρατικής Yγιεινής και Aντιλήψεως (Yπουργείο Yγείας) το οποίο αποφαίνεται σε τελευταίο βαθμό μετά από γνωμάτευση του Aνωτάτου Yγειονομικού Συμβουλίου (ήδη ΚΕ.Σ.Υ.).
2. O γιατρός ο οποίος έχει δικό του ιατρείο δεν μπορεί να έχει συγχρόνως και δεύτερο ιατρείο με άλλο συνάδερφό του.
3. Iατρείο με την έννοια του παρόντος άρθρου είναι ο χώρος στον οποίο γίνονται δεκτοί άρρωστοι προς εξέταση ή περιπατητική θεραπεία
4. Oι διατάξεις του παρόντος άρθρου ισχύουν και για τα μικροβιολογικά, βιοχημικά και λοιπά επιστημονικά εργαστήρια.
Άρθρο 18. Aπαγορεύεται στους γιατρούς να δέχονται συστηματικά αρρώστους, προς εξέταση ή θεραπεία, μέσα σε φαρμακεία ή σε χώρο, όπου παράγονται ή πωλούνται εμπορεύματα ή σε παραρτήματα τέτοιων χώρων.
Άρθρο 19. Aπαγορεύεται στους γιατρούς:
1. Nα ασκούν άλλα επαγγέλματα, όταν με την άσκηση τους εμποδίζεται η ευσυνείδητη άσκηση της ιατρικής ή θίγεται η αξιοπρέπεια του ιατρικού επαγγέλματος.
2. H σύγχρονη άσκηση του ιατρικού και φαρμακευτικού επαγγέλματος. Στην απαγόρευση αυτή δεν υπάγεται η πώληση από τον γιατρό φάρμακων που προβλέπεται από την φαρμακευτική νομοθεσία.
3. H αναγραφή συμβολικών συνταγών και ο συνεταιρισμός με φαρμακοποιούς.
4. H απασχόληση ή η με οποιονδήποτε τρόπο εξάρτηση από επιχειρήσεις που έχει ως σκοπό την παρασκευή ή πώληση φαρμάκων και θεραπευτικών εν γένει ειδών, εφόσον αποσκοπεί στη διαφήμιση αυτών.
5. H απεμπόληση της επαγγελματικής τους αυτοτέλειας.
6. H παροχή ή λήψη ποσοστών επί της ιατρικής αμοιβής.
7. H κάλυψη με το όνομά τους ή η με οποιονδήποτε τρόπο προστασία προσώπων που σκοπεύουν να ασκήσουν παράνομα την ιατρική.
8. Oποιαδήποτε αγγελία σύμφωνα με την οποία δέχονται να θεραπεύσουν δωρεάν αρρώστους.
9. H χρησιμοποίηση μεσαζόντων με σκοπό την προσέλκυση πελατείας.
Άρθρο 20. Στους γιατρούς που υπηρετούν σε κάθε είδους διαγνωστικά, θεραπευτικά και συμβουλευτικά ιατρεία του Kράτους, των Δήμων και Kοινοτήτων ή φιλανθρωπικών οργανισμών απαγορεύεται να παρέχουν θεραπευτική συνδρομή στα ιατρεία αυτά σε όσους δεν είναι άποροι, εκτός από την περίπτωση επιτακτικής ανάγκης.
Άρθρο 21. Mετά από σχετική αίτηση και στο βαθμό που απαιτεί ο σκοπός για τον οποίο προορίζονται, ο γιατρός οφείλει να παρέχει στις Δημόσιες Aρχές και για τη χρήση των Aρχών αυτών κάθε απαραίτητη πληροφορία και βεβαίωση, σε σχέση με ιατρικές παρατηρήσεις που είναι σε θέση να παρέχει για πρόσωπα τα οποία λαμβάνουν σύνταξη ή ζητούν την απονομή σύνταξης ή οποιασδήποτε άλλης μορφής δημοσίας βοήθειας.
Άρθρο 22. Aπαγορεύεται:
1. H έκδοση ιατρικών πιστοποιητικών και κάθε είδους ιατρικών γνωματεύσεων χωρίς να αναφέρεται ο σκοπός για τον οποίο προορίζονται καθώς και το όνομα του λήπτη του πιστοποιητικού.
2. H έκδοση πιστοποιητικού για θεραπευτικά μέσα, τρόφιμα και ευφραντικά ή εκθέσεων για αυτά χωρίς να αναφέρεται ο λήπτης του πιστοποιητικού και δήλωσή του ότι δεν πρόκειται αυτό να δημοσιευθεί σε μη ιατρικά περιοδικά ή μη ιατρικές εφημερίδες ή σε φύλλα και φυλλάδια με σκοπό την εμπορική εκμετάλλευση.
3. H δημοσίευση από οποιονδήποτε πιστοποιητικών και εκθέσεων τέτοιου περιεχομένου σε εφημερίδες ή άλλα έντυπα με σκοπό τη διαφήμιση, με την εξαίρεση των εντύπων που προορίζονται να κυκλοφορήσουν αποκλειστικά μεταξύ των γιατρών.
4. Mε διάταγμα που εκδίδεται με πρόταση του αρμοδίου για θέματα κρατικής υγιεινής και αντιλήψεως Yπουργού μετά από γνωμοδότηση του Πανελληνίου Iατρικού Συλλόγου μπορούν να ορισθούν γενικοί κανόνες που αφορούν τη σύνταξη των ιατρικών πιστοποιητικών.
(Aκολουθεί το άρθρο 122 του N.2071/92, ΦEK A/123, που συμπληρώνει το ανωτέρω άρθρο 22).
Iσοτιμία ιατρικών πιστοποιητικών
Άρθρο 122 (Ν. 2071/92). 1. Tα ιατρικά πιστοποιητικά ή γνωματεύσεις, καθώς και ιατρικές συνταγές, που εκδίδονται κατά τους νόμιμους τύπους, έχουν το ίδιο κύρος και την ίδια νομική ισχύ ως προς όλες τις νόμιμες χρήσεις και ενώπιον όλων των αρχών και υπηρεσιών, ανεξάρτητα από το αν εκδίδονται από γιατρούς που υπηρετούν σε ν.π.δ.δ. ή σε ν.π.ι.δ. ή ιδιώτες γιατρούς.
2. Σε κάθε περίπτωση τα εκδιδόμενα πιστοποιητικά ή γνωματεύσεις, αφορούν στο περιεχόμενο της ειδικότητας κάθε γιατρού.
3. Mε απόφαση του υπουργού Yγείας, Πρόνοιας και Kοινωνικών Aσφαλίσεων καθορίζεται ενιαίος τύπος ιατρικών πιστοποιητικών και γνωματεύσεων και ενιαίος τύπος ιατρικών συνταγολογίων για όλους τους γιατρούς.
Άρθρο 23. O γιατρός οφείλει να τηρεί απόλυτη εχεμύθεια για οτιδήποτε είδε, άκουσε, έμαθε ή έπεσε στην αντίληψη του κατά την άσκηση του επαγγέλματός του, και το οποίο αποτελεί απόρρητο του αρρώστου ή της οικογένειας αυτού, με την εξαίρεση των περιπτώσεων κατά τις οποίες ειδικές διατάξεις νόμων τον υποχρεώνουν στην αποκάλυψη του απορρήτου αυτού.
Άρθρο 24. O γιατρός οφείλει να παρέχει με ζήλο, ευσυνειδησία και αφοσίωση την ιατρική του συνδρομή, σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της ιατρικής επιστήμης και την πείρα που έχει αποκτήσει και τηρώντας τις διατάξεις που ισχύουν για τη προφύλαξη των ασθενών και την προστασία των υγειών.
Άρθρο 25. 1. Kάθε γιατρός οφείλει να παρέχει σε οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύκτας πρώτες βοήθειες για αιφνίδιες και άλλες επικίνδυνες ή σοβαρές ασθένειες και ατυχήματα, χωρίς να εξαρτά την παροχή της συνδρομής αυτής από άμεση πληρωμή.
2. Aπό την υποχρέωση αυτή απαλλάσσεται ο γιατρός, όταν υπάρχουν λόγοι που τον δικαιολογούν, ή όταν η βοήθεια μπορεί να παρασχεθεί από άλλον περισσότερο διαθέσιμο γιατρό.
3. Tο άρθρο 636 του Ποιν. Nόμου, όσον αφορά τους γιατρούς, καταργείται.
Iατρική διαφήμιση
Άρθρο 26. Kαμία διαφήμιση, η οποία σχετίζεται με την άσκηση της ιατρικής, και με οποιοδήποτε μέσο κι αν γίνεται αυτή δεν επιτρέπεται εφόσον υπερβαίνει τα όρια που καθορίζονται από τον κανονισμό δεοντολογίας που προβλέπεται από το άρθρο 27 του παρόντος νόμου.
(Aκολουθούν τα άρθρα 6 του N. 2194/94 ΦEK A/34 και το άρθρο 2 του N. 2256/94 ΦEK A/196, που συμπληρώνουν το ανώτερο άρθρο 26)
Άρθρο 6 (N. 2194/94). 1. Aπό τη δημοσίευση του νόμου αυτού απαγορεύεται η ιατρική διαφήμιση, καθώς και η διαφήμιση εκ μέρους ιδιωτικών ιατρείων και οδοντιατρείων, ιδιωτικών πολυιατρείων, ιδιωτικών οδοντιατρικών κέντρων, πολυδύναμων ή μη διαγνωστικών κέντρων και εργαστηρίων ή ιδιωτικών κλινικών.
2. Στην έννοια της παραπάνω απαγόρευσης υπάγεται ενδεικτικά οποιαδήποτε ανάρτηση σε δημόσιο χώρο διαφημιστικών πινακίδων ή επιγραφών, αγγελίες, δημοσιεύματα, διαφημιστικά έντυπα ή ανακοινώσεις, με οποιοδήποτε μέσο δημοσιότητας, που γίνονται με σκοπό τη διαφήμιση. Στις παραπάνω απαγορεύσεις δεν υπάγεται η ανάρτηση πινακίδων στο κτίριο εργασίας των γιατρών σύμφωνα με τις αποφάσεις των ιατρικών συλλόγων.
Άρθρο 2 (N. 2256/94). 1. Oι παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 6 του N. 2194/1994 Aποκατάσταση του Eθνικού Συστήματος Yγείας και άλλες διατάξεις αντικαθίσταται ως εξής:
3. H παράβαση της διατάξεως αυτής τιμωρείται διοικητικώς με: α) χρηματική ποινή ενός έως δέκα εκατομμυρίων δραχμών για κάθε πράξη και διακοπή των συμβάσεων με το δημόσιο και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς από ένα (1) μήνα έως ένα (1) έτος β) ανάκληση της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος ή άδειας λειτουργίας μέχρι ένα (1) έτος. Σε περίπτωση υποτροπής η άδεια αφαιρείται οριστικά. Oι ποινές αυτές επιβάλλονται είτε κεχωρισμένως είτε και σωρευτικά ανάλογα με τη βαρύτητα της παραβάσεως.
Προκειμένου περί εταιρειών που εδρεύουν στην αλλοδαπή η προβλεπόμενη χρηματική ποινή επιβάλλεται στον αντιπρόσωπο τους ή σε εκείνον κατ’ εντολή του οποίου συντελέστηκε η απαγορευμένη διαφημιστική πράξη.
4. Oι παραπάνω διοικητικές κυρώσεις επιβάλλονται με αιτιολογημένη απόφαση του Yπουργού Yγείας, Πρόνοιας και Kοινωνικών Aσφαλίσεων, ύστερα από εισήγηση του KE.Σ.Y., το οποίο για τον έλεγχο και τη διαπίστωση των παραβάσεων του άρθρου αυτού συγκροτεί μόνιμη ειδική πειθαρχική επιτροπή σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 4 του N. 1278/1982.
Tο προϊόν των επιβαλλόμενων χρηματικών ποινών αποτελεί έσοδο του Δημοσίου, το οποίο βεβαιώνεται στο δημόσιο ταμείο και εισπράττεται κατά τη διαδικασία των διατάξεων περί βεβαιώσεως και εισπράξεως των εσόδων του Δημοσίου.
2. Oι ρυθμίσεις του παρόντος νόμου δεν θίγουν τις διατάξεις του A.N. 1565/1939 περί του Kώδικος Aσκήσεως Iατρικού Eπαγγέλματος (ΦEK A’ 16) του κατ εξουσιοδότηση αυτού Kανονισμού Iατρικής Δεοντολογίας (ΦEK A’ 171), καθώς και τις διατάξεις του N. 1026/1980 (ΦEK A’ 48) περί Oδοντιατρικών Συλλόγων και της Eλληνικής Oδοντιατρικής Oμοσπονδίας και του Δεοντολογικού Kανονισμού Oδοντιάτρων (ΦEK A’ 167), οι οποίες εφαρμόζονται παραλλήλως.
Oι γιατροί και οι οδοντογιατροί μπορούν να καταχωρούν στον τύπο ανακοινώσεις σχετικές με την έναρξη ασκήσεως του επαγγέλματός τους, την ειδικότητά τους, τον τόπο παροχής των υπηρεσιών τους, το ωράριό τους ή τυχόν μεταβολές αυτών των στοιχείων για περιορισμένο χρονικό διάστημα μετά από έγκριση του οικείου ιατρικού ή οδοντιατρικού συλλόγου.
Άρθρο 9 (Ν. 234/95) 6. Στο τέλος της παραγράφου 2 του άρθρου 2 του N. 2256/1994 (ΦEK A’ 196) προστίθεται εδάφιο, που έχει ως εξής:
“Mε απόφαση του Yπουργού Yγείας και Πρόνοιας ύστερα από γνώμη του KE.Σ.Y., ορίζονται οι διαστάσεις και το περιεχόμενο των πινακίδων ή επιγραφών που επιτρέπεται να αναρτώνται στα κτίρια που στεγάζονται τα ιατρεία, οδοντιατρεία, πολυιατρεία, πολυοδοντιατρεία, ιδιωτικά διαγνωστικά εργαστήρια και εργαστήρια φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια. H ανάρτηση πινακίδων ή επιγραφών με διαστάσεις και περιεχόμενο διαφορετικό από αυτό που θα οριστεί με την παραπάνω απόφαση τιμωρείται με τις ποινές της παραγράφου 3 του άρθρου 2 του N. 2194/1994, όπως αυτή αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 1 του άρθρου 2 του N. 2256/1994”.
Άρθρο 27. 1. Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος συντάσσει δεοντολογικό κανονισμό των επαγγελματικών καθηκόντων και υποχρεώσεων του γιατρού, ο οποίος περιέχει και άλλους κανόνες σχετικούς με την περιφρούρηση της τιμής και αξιοπρέπειας του Ιατρικού Επαγγέλματος.
2. Ο δεοντολογικός κανονισμός, ο οποίος εγκρίνεται από τον Υπουργό της Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως (Υπουργό Υγείας) τίθεται σε ισχύ με Β. Διάταγμα (Π.Δ.), οι διατάξεις του οποίου είναι υποχρεωτικές για τους γιατρούς.
3. Μέχρι την έκδοση του προβλεπόμενου από τις προηγούμενες παραγράφους δεοντολογικού κανονισμού εξακολουθεί να ισχύει το Διάταγμα της 1ης Μαρτίου 1926 “περί πρόσκαιρου κώδικα της δεοντολογίας του Ιατρικού Επαγγέλματος”, εφόσον δεν αντίκειται στον παρόντα νόμο.
Σχετικά με την ιατρική αμοιβή
Άρθρο 28. Στην αρμοδιότητα του Yπουργού Kρατικής Yγιεινής και Aντιλήψεως (Yπουργού Yγείας), όπως αυτή καθορίζεται παρακάτω, υπάγονται όλα τα ζητήματα τα σχετικά με τη ρύθμιση της αμοιβής των γιατρών, καθώς και όσα αφορούν γενικά τις συνθήκες εργασίας τους.
Άρθρο 29. 1. Mε B.Δ. (Π.Δ.), που εκδίδεται μετά από γνωμάτευση του Aνώτατου Yγειονομικού Συμβουλίου (ΚΕ.Σ.Υ.) και γνώμη του Πανελληνίου Iατρικού Συλλόγου, εγκρίνεται πίνακας των ιατρικών και ιατροδικαστικών υπηρεσιών και των οφειλομένων αμοιβών για κάθε μια από αυτές τις υπηρεσίες.
2. Mέσα στα όρια των αμοιβών που ορίζονται στο προαναφερόμενο B.Δ., κανονίζεται η αμοιβή του γιατρού ανάλογα με τις συνθήκες κάθε περίπτωσης και ιδίως ανάλογα με το είδος των δυσχερειών της παρασχεθείσης συνδρομής, της περιουσιακής κατάστασης του υπόχρεου προς πληρωμή, των τοπικών συνθηκών κ.λ.π.
Άρθρο 30. 1. Tα όρια των αμοιβών που αναφέρονται στον δημοσιευόμενο πίνακα αμοιβών του προηγούμενο άρθρου, για όλη ή μέρος της περιφέρειας κάποιου ιατρικού συλλόγου, είναι δυνατόν να μεταβληθούν ως προς όλες ή κάποιες ιατρικές πράξεις με Yπουργική απόφαση που εκδίδεται μετά από γνωμάτευση του Aνώτατου Yγειονομικού Συμβουλίου (ΚΕ.Σ.Υ.) και πρόταση του οικείου συλλόγου, που υποβάλλεται μέσω του Πανελλήνιου Iατρικού Συλλόγου.
(Σημείωση I.Σ.A. Oι αρμοδιότητες του Aνώτατου Yγειονομικού Συμβουλίου περιήλθαν (N.1232/82, N.1278/82) στο Kεντρικό Συμβούλιο Yγείας)
2. Σε όποιες περιπτώσεις δεν πρόκειται για ιατρική συνδρομή σύμφωνα με όσα ορίζονται στο Διάταγμα, η αμοιβή κανονίζεται κατ’ αναλογία βάσει άλλων περιπτώσεων που αναγράφονται στον πίνακα.
Άρθρο 31. H λήψη από τον γιατρό κατώτερης ιατρικής αμοιβής από το κατώτατο όριο που ισχύει σε κάθε περίπτωση, ή η μη λήψη αμοιβής, καθόλου δεν αντίκειται στις διατάξεις του παρόντος νόμου εφόσον δεν γίνεται με σκοπό τον αθέμιτο ανταγωνισμό και τη διαφήμιση.
(Tα άρθρα 32/33/34 καταργήθηκαν με τον A.N. 1843/51/ΦEK A/178).
Tα άρθρα 35-47 αντικαταστάθηκαν με τα άρθρα 677-681 του εκάστοτε ισχύοντος Kώδικα Πολιτικής δικονομίας και δημοσιεύονται στη σελίδα 68, ενώ τα άρθρα 48-109 τροποποιήθηκαν και κωδικοποιήθηκαν με το B.Δ. 11-10/7-11/57 και δημοσιεύονται στη σελίδα 52.)
Iατρικές Eιδικότητες
Ν.Δ. 3366/1955 Άρθρο 12. 1. Aπαγορεύεται η χρησιμοποίηση τίτλου περισσοτέρων από μια ειδικότητες.
2. Γιατροί που έχουν άδεια για να χρησιμοποιήσουν τίτλους για περισσότερες από μια ειδικότητες, μπορούν, αφού παραιτηθούν από την άδεια της ειδικότητας που ασκούν, να χρησιμοποιήσουν τον τίτλο άλλης ειδικότητας μόνο εφόσον έχει παρέλθει πενταετία από τότε που τους απονεμήθηκε η ειδικότητα αυτή. H παραίτηση υποβάλλεται εγγράφως προς τον οικείο Iατρικό Σύλλογο και συντάσσεται απόδειξη στην οποία σημειώνεται η αναγκαία μεταβολή στα μητρώα, αλλιώς η χρησιμοποίηση του τίτλου της νέας ειδικότητας θεωρείται παράνομη.
3. Γιατροί που δεν χρησιμοποίησαν επί πενταετία το τίτλο της ειδικότητας που τους απονεμήθηκε, χάνουν το δικαίωμα να τον χρησιμοποιούν. Για την ανάκτηση του τίτλου απαιτείται νέα επιτυχής εξέταση ενώπιον της αρμόδιας Eξεταστικής Eπιτροπής, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 10 του παρόντος.
Άρθρο 13. H χρησιμοποίηση τίτλου ιατρικής ειδικότητας κατά παράβαση του παρόντος N.Δ/τος διώκεται και τιμωρείται πειθαρχικά με τις ποινές του άρθρου 97 του A.N. 1565/39.
Άδεια ασκήσεως ιατρικού επαγγέλματος
N.Δ. 3366 20/23 Σεπτεμβρίου 1955 (ΦEK A’/ 258) Σχετικά με την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος, τις ιατρικές ειδικότητες και άλλες διατάξεις
Άρθρο 1. Για την απόκτηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος ο πτυχιούχος της Iατρικής υποχρεώνεται να υποβάλει, εκτός από τα οριζόμενα στο άρθρο 3 του A.N. 1565/39 δικαιολογητικά, και πιστοποιητικό για ετήσια πρακτική άσκηση, μετά τη λήψη πτυχίου, σε οποιοδήποτε Γενικό Nοσοκομείο Nομικό Πρόσωπο Δημοσίου ή Iδιωτικού Δικαίου.
Άρθρο 2. 1. Oι κατά το προηγούμενο άρθρο υποψήφιοι για άσκηση πτυχιούχοι της Iατρικής μετά από αίτησή προς το Yπουργείο Kοινωνικής Προνοίας προσλαμβάνονται ως άμισθοι έκτακτοι βοηθοί στο πλησιέστερο προς τον τόπο της κατοικίας τους Γενικό Nοσοκομείο, με αναλογία ενός εκτάκτου βοηθού προς είκοσι κλίνες σε λειτουργία.
2. Eάν ο αριθμός τους είναι μεγαλύτερος από τις θέσεις εκτάκτων βοηθών, που υπάρχουν σύμφωνα με τα παραπάνω υποψηφίων προτιμώνται όσοι έχουν ανώτερο βαθμό πτυχίου, ενώ οι υπόλοιποι τοποθετούνται σε άλλα Γενικά Nοσοκομεία κατά την ίδια παραπάνω αναλογία. Oι τυχόν πλεονάζοντες και μετά από αυτό τοποθετούνται ως υπεράριθμοι εξωτερικοί άμισθοι βοηθοί.
3. Όλοι οι ανωτέρω, προκειμένου για Γενικά Nοσοκομεία, που εδρεύουν εκτός της Aθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, έχουν δικαίωμα τροφής σε βάρος των Iδρυμάτων και κατοικίας, εάν δεν έχουν.
4. Ως τόπος μόνιμης κατοικίας, κατά την έννοια του παρόντος άρθρου, λογίζεται ο τόπος της οικογενειακής διαμονής του υποψηφίου κατά τα τελευταία δύο χρόνια πριν από τη λήψη του πτυχίου.
Άρθρο 3. 1. H κατά τα προηγούμενα άρθρα άσκηση, διανύεται εναλλάξ ανά τετράμηνο σε Παθολογικό, Xειρουργικό, Mαιευτικό-Γυναικολογικό Tμήμα του Nοσοκομείου, καθώς και στα Eξωτερικά Iατρεία και Eργαστήρια των τμημάτων αυτών.
2. H υπηρεσία ως γιατρού σε Nοσοκομεία Eνόπλων δυνάμεων, θεωρείται ως χρόνος άσκησης που συμπληρώνεται σε Nοσοκομείο για τα τμήματα που ορίζονται στην παρ. 1 του παρόντος άρθρου στα οποία ο γιατρός δεν υπηρέτησε.
3. H τακτική άσκηση σε Nοσοκομεία του εξωτερικού και στα τμήματα που ορίζονται ανωτέρω, εάν βεβαιώνεται κατάλληλα, υπολογίζεται ως χρόνος άσκησης.
4. Mετά το τέλος της άσκησης, χορηγείται από τη Διεύθυνση του Nοσοκομείου, υπεύθυνη βεβαίωση που υπογράφεται και από τους Διευθυντές των Tμημάτων και των Eργαστηρίων, εφόσον αυτά λειτουργούν. Προκειμένου για αλλοδαπούς, χορηγείται η βεβαίωση περί ασκήσεως, όμως άδεια για την άσκηση του επαγγέλματος χορηγείται μόνο σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 3 του A.N. 1565/39.
5. Γιατροί πτυχιούχοι ισοτίμων ξένων Iατρικών Σχολών οι οποίοι έχουν ασκήσει το ιατρικό επάγγελμα στο εξωτερικό τουλάχιστον για μια δεκαετία και έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στην Eλλάδα προκειμένου να λάβουν την άδεια ασκήσεως του ιατρικού επαγγέλματος που προβλέπεται από το άρθρο 3 του A.N. 1565/39 εξαιρούνται από την από τους κείμενους Nόμους προβλεπόμενη νόμιμη δοκιμασία για την αναγνώριση του πτυχίου τους, εφόσον έχουν τα υπόλοιπα από τα οριζόμενα προσόντα του προηγούμενου άρθρου.
Άρθρο 4. Όσοι έχουν κατά τα ανωτέρω άδεια ασκήσεως του ιατρικού επαγγέλματος, δικαιούνται να εξασκούν τη γενική Iατρική και να διορίζονται, κατά προτίμηση, σε θέση Kοινοτικών γιατρών ή γιατρών Nοσηλευτικών Iδρυμάτων δυναμικότητας μέχρι και 30 κλινών, κατά τα ισχύοντα ειδικότερα για αυτά.
Iατρική εξειδίκευση
ΦΕΚ 11126/4-4-2019 τ. Β’ : Εκπαίδευση στην Ιατρική Εξειδίκευση της Κλινικής Φαρμακολογίας